Wzorzec FCI

Wzorzec FCI nr 347 – BIAŁY OWCZAREK SZWAJCARSKI (Berger Blanc Suisse, White Swiss Shepherd Dog)

Kraj pochodzenia: Szwajcaria

Data publikacji obowiązującego wzorca: 26.11.2002

Użytkowanie: Pies pracujący i do towarzystwa, z natury serdeczny i przyjazny wobec dzieci, doskonały stróż, szybko się uczy.

Klasyfikacja FCI: Grupa 1 – Psy pasterskie i zaganiające. Sekcja 1 – Psy pasterskie. Próby pracy nie wymagane.

  1. Wygląd ogólny
  2. Ważne proporcje
  3. Zachowanie – temperament
  4. Głowa
  5. Szyja
  6. Tułów
  7. Ogon
  8. Kończyny
  9. Chody
  10. Skóra
  11. Okrywa włosowa
  12. Wzrost i waga
  13. Wady małe
  14. Wady duże
  15. Wady dyskwalifikujące
  16. Uwaga

1. WYGLĄD OGÓLNY:

Mocny, dobrze umięśniony pies średniej wielkości, o średnio mocnym kośćcu i wydłużonej, eleganckiej sylwetce. Biały owczarek ma stojące uszy, sierść długą lub krótką, zawsze z podszerstkiem.

2. WAŻNE PROPORCJE:

  • Sylwetka umiarkowanie prostokątna: stosunek długości tułowia (mierzonej od stawu barkowego do guza siedzeniowego) do wysokości w kłębie jak 12 : 10.
  • Długość kufy od trufli nosa do stopu nieco większa od długości mózgoczaszki, mierzonej od stopu do guza potylicznego.

3. ZACHOWANIE – TEMPERAMENT:

Żywy, nigdy nie nerwowy, czujny. Wobec obcych bywa trochę nieufny, ale nigdy nie może być bojaźliwy ani agresywny.

4. GŁOWA:

Mocna, sucha i ładnie wyrzeźbiona, proporcjonalna do tułowia. Oglądana z góry i z boku ma kształt klina. Osie poziome kufy i mózgoczaszki równoległe.

4.1 Mózgoczaszka:

  • Czaszka: tylko lekko zaokrąglona, bruzda czołowa zaznaczona.
  • Stop: lekko zaznaczony, niemniej jednak dobrze widoczny.

4.2 Trzewioczaszka:

  • Nos: średniej wielkości, pożądany czarny, ale dopuszczalny jaśniejszy, także jasny, „śnieżny”.
  • Kufa: mocna i umiarkowanie długa w stosunku do czaszki, grzbiet nosa i dolna linia kufy proste, lekko zbieżne w kierunku nosa.
  • Wargi: suche, przylegające, jak najciemniejsze.
  • Uzębienie: mocne i kompletne, równo rozmieszczone, zgryz nożycowy.
  • Oczy: średniej wielkości, kształtu migdała, osadzone trochę skośnie, brązowe lub ciemnobrązowe. Powieki przylegające, pożądane czarne.
  • Uszy: stojące, wysoko osadzone i sztywno noszone, równoległe wobec siebie i skierowane do przodu, kształtu długiego, na końcu lekko zaokrąglonego trójkąta.

5. SZYJA:

Średniej długości, dobrze umięśniona, bez podgardla. Elegancko, łukowato wygięta, płynną linia prowadzi od głowy do kłębu.

6. TUŁÓW:

  • Mocny, dobrze umięśniony, średniej długości.
  • Kłąb: wyraźny.
  • Grzbiet: równy, mocny.
  • Lędźwie: silnie umięśnione.
  • Zad: długi, średniej szerokości, lekko opadający w kierunku ogona.
  • Klatka piersiowa: niezbyt szeroka, głęboka (około 50 % wysokości w kłębie), sięga łokci, owalna i długa. Wyraźne przedpiersie.
  • Słabizna i brzuch: słabizna mocna, boki szczupłe, linia dolna umiarkowanie podciągnięta.

7. OGON:

W kształcie kity, zwężający się ku końcowi, dość głęboko osadzony, sięga przynajmniej stawu skokowego. W spoczynku wiszący prosto lub lekko szablasto wygięty w ostatniej jednej trzeciej długości. W ruchu noszony wyżej, ale nigdy nie powyżej linii grzbietu.

8. KOŃCZYNY:

Mocne, suche, z wyraźnymi ścięgnami, o średnio mocnym kośćcu.

8.1 Kończyny przednie:

  • Proste, przy oglądaniu z przodu umiarkowanie szeroko rozstawione; oglądane z boku dobrze kątowane.
  • Łopatki: długie i ukośnie ustawione, dobrze kątowane z ramieniem i silnie umięśnione.
  • Ramiona: Dostatecznie długie, mocno umięśnione.
  • Łokcie: ściśle przylegające do tułowia.
  • Przedramiona: długie, proste i suche.
  • Śródręcza: mocne, tylko lekko nachylone.

8.2 Kończyny tylne:

  • Oglądane z tyłu proste i równoległe, niezbyt szeroko rozstawione.
  • Oglądane z boku odpowiednio kątowane.
  • Uda: średniej długości, dobrze umięśnione.
  • Podudzia: średniej długości, ukośnie ustawione, o mocnym kośćcu i mięśniach.
  • Stawy skokowe: mocne, dobrze kątowane.
  • Śródstopia: średniej długości, proste i suche. Wilcze pazury powinny być usunięte, chyba, że w danym kraju jest to zabronione.
  • Łapy: owalne, tylne nieco dłuższe od przednich, palce zwarte i dobrze wysklepione, mocne, czarne opuszki, pazury pożądane ciemne.

9. CHODY:

Krok rytmiczny i wytrzymały, dobry wykrok i mocny napęd, kłus swobodny i przestrzenny.

10. SKÓRA:

Bez fałd i zmarszczek, ciemna pigmentacja.

11. OKRYWA WŁOSOWA:

Sierść: średniej długości lub długa, gęsta, przylegająca, z obfitym podszerstkiem. Włos okrywowy twardy i prosty. Pysk, uszy i przednia strona nóg porośnięte włosem krótkim, a szyja i tylne strony nóg – trochę dłuższym, niż na tułowiu. Dopuszczalny włos lekkofalisty, o ile jest twardy.

Maść: biała.

12. WZROST I WAGA:

Wysokość w kłębie: pies 60 – 66 cm, suka 55 – 61 cm

Waga: pies ok. 30 – 40 kg, suka ok. 25 – 35 kg

Nie należy dyskwalifikować typowych psów, gdy są trochę większe lub mniejsze.

WADY: Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia.

13. WADY MAŁE:

  • Lekki żółty lub płowy nalot na końcach uszu, grzbiecie i górnej stronie ogona.
  • Niepełna pigmentacja nosa, warg i powiek.

14. WADY DUŻE:

  • Budowa ciężka, sylwetka kwadratowa.
  • Niewłaściwy wyraz płci.
  • Brak zębów innych, niż dwa P1 (M3 nie bierze się pod uwagę).
  • Wiszące albo częściowo załamane uszy.
  • Mocno opadająca linia grzbietu.
  • Ogon zakręcony w kółko, zniekształcony, haczykowaty, noszony ponad grzbietem.
  • Włos okrywowy jedwabisty lub miękki, wełnisty, kędzierzawy, nie dość zwarty, długi włos bez podszerstka.
  • Wyraźny żółty lub płowy nalot na końcach uszu, grzbiecie i górnej stronie ogona.

15. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

  • Wyraźna lękliwość lub agresja.
  • Oko (jedno lub obydwa) niebieskie, oczy wypukłe.
  • Entropium lub ektropium.
  • Przodozgryz lub tyłozgryz, krzywe szczęki.
  • Zupełny brak pigmentu na nosie, wargach i powiekach.
  • Zupełny brak pigmentacji skóry i opuszek łap.
  • Albinizm.

16. UWAGA:

Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.