Wzorzec FCI nr 347 – BIAŁY OWCZAREK SZWAJCARSKI (Berger Blanc Suisse, White Swiss Shepherd Dog)
Kraj pochodzenia: Szwajcaria
Data publikacji obowiązującego wzorca: 26.11.2002
Użytkowanie: Pies pracujący i do towarzystwa, z natury serdeczny i przyjazny wobec dzieci, doskonały stróż, szybko się uczy.
Klasyfikacja FCI: Grupa 1 – Psy pasterskie i zaganiające. Sekcja 1 – Psy pasterskie. Próby pracy nie wymagane.
- Wygląd ogólny
- Ważne proporcje
- Zachowanie – temperament
- Głowa
- Szyja
- Tułów
- Ogon
- Kończyny
- Chody
- Skóra
- Okrywa włosowa
- Wzrost i waga
- Wady małe
- Wady duże
- Wady dyskwalifikujące
- Uwaga
Mocny, dobrze umięśniony pies średniej wielkości, o średnio mocnym kośćcu i wydłużonej, eleganckiej sylwetce. Biały owczarek ma stojące uszy, sierść długą lub krótką, zawsze z podszerstkiem.
- Sylwetka umiarkowanie prostokątna: stosunek długości tułowia (mierzonej od stawu barkowego do guza siedzeniowego) do wysokości w kłębie jak 12 : 10.
- Długość kufy od trufli nosa do stopu nieco większa od długości mózgoczaszki, mierzonej od stopu do guza potylicznego.
Żywy, nigdy nie nerwowy, czujny. Wobec obcych bywa trochę nieufny, ale nigdy nie może być bojaźliwy ani agresywny.
Mocna, sucha i ładnie wyrzeźbiona, proporcjonalna do tułowia. Oglądana z góry i z boku ma kształt klina. Osie poziome kufy i mózgoczaszki równoległe.
4.1 Mózgoczaszka:
- Czaszka: tylko lekko zaokrąglona, bruzda czołowa zaznaczona.
- Stop: lekko zaznaczony, niemniej jednak dobrze widoczny.
4.2 Trzewioczaszka:
- Nos: średniej wielkości, pożądany czarny, ale dopuszczalny jaśniejszy, także jasny, „śnieżny”.
- Kufa: mocna i umiarkowanie długa w stosunku do czaszki, grzbiet nosa i dolna linia kufy proste, lekko zbieżne w kierunku nosa.
- Wargi: suche, przylegające, jak najciemniejsze.
- Uzębienie: mocne i kompletne, równo rozmieszczone, zgryz nożycowy.
- Oczy: średniej wielkości, kształtu migdała, osadzone trochę skośnie, brązowe lub ciemnobrązowe. Powieki przylegające, pożądane czarne.
- Uszy: stojące, wysoko osadzone i sztywno noszone, równoległe wobec siebie i skierowane do przodu, kształtu długiego, na końcu lekko zaokrąglonego trójkąta.
Średniej długości, dobrze umięśniona, bez podgardla. Elegancko, łukowato wygięta, płynną linia prowadzi od głowy do kłębu.
- Mocny, dobrze umięśniony, średniej długości.
- Kłąb: wyraźny.
- Grzbiet: równy, mocny.
- Lędźwie: silnie umięśnione.
- Zad: długi, średniej szerokości, lekko opadający w kierunku ogona.
- Klatka piersiowa: niezbyt szeroka, głęboka (około 50 % wysokości w kłębie), sięga łokci, owalna i długa. Wyraźne przedpiersie.
- Słabizna i brzuch: słabizna mocna, boki szczupłe, linia dolna umiarkowanie podciągnięta.
W kształcie kity, zwężający się ku końcowi, dość głęboko osadzony, sięga przynajmniej stawu skokowego. W spoczynku wiszący prosto lub lekko szablasto wygięty w ostatniej jednej trzeciej długości. W ruchu noszony wyżej, ale nigdy nie powyżej linii grzbietu.
Mocne, suche, z wyraźnymi ścięgnami, o średnio mocnym kośćcu.
8.1 Kończyny przednie:
- Proste, przy oglądaniu z przodu umiarkowanie szeroko rozstawione; oglądane z boku dobrze kątowane.
- Łopatki: długie i ukośnie ustawione, dobrze kątowane z ramieniem i silnie umięśnione.
- Ramiona: Dostatecznie długie, mocno umięśnione.
- Łokcie: ściśle przylegające do tułowia.
- Przedramiona: długie, proste i suche.
- Śródręcza: mocne, tylko lekko nachylone.
8.2 Kończyny tylne:
- Oglądane z tyłu proste i równoległe, niezbyt szeroko rozstawione.
- Oglądane z boku odpowiednio kątowane.
- Uda: średniej długości, dobrze umięśnione.
- Podudzia: średniej długości, ukośnie ustawione, o mocnym kośćcu i mięśniach.
- Stawy skokowe: mocne, dobrze kątowane.
- Śródstopia: średniej długości, proste i suche. Wilcze pazury powinny być usunięte, chyba, że w danym kraju jest to zabronione.
- Łapy: owalne, tylne nieco dłuższe od przednich, palce zwarte i dobrze wysklepione, mocne, czarne opuszki, pazury pożądane ciemne.
Krok rytmiczny i wytrzymały, dobry wykrok i mocny napęd, kłus swobodny i przestrzenny.
Bez fałd i zmarszczek, ciemna pigmentacja.
Sierść: średniej długości lub długa, gęsta, przylegająca, z obfitym podszerstkiem. Włos okrywowy twardy i prosty. Pysk, uszy i przednia strona nóg porośnięte włosem krótkim, a szyja i tylne strony nóg – trochę dłuższym, niż na tułowiu. Dopuszczalny włos lekkofalisty, o ile jest twardy.
Maść: biała.
Wysokość w kłębie: pies 60 – 66 cm, suka 55 – 61 cm
Waga: pies ok. 30 – 40 kg, suka ok. 25 – 35 kg
Nie należy dyskwalifikować typowych psów, gdy są trochę większe lub mniejsze.
WADY: Wszelkie odchylenia od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia.
- Lekki żółty lub płowy nalot na końcach uszu, grzbiecie i górnej stronie ogona.
- Niepełna pigmentacja nosa, warg i powiek.
- Budowa ciężka, sylwetka kwadratowa.
- Niewłaściwy wyraz płci.
- Brak zębów innych, niż dwa P1 (M3 nie bierze się pod uwagę).
- Wiszące albo częściowo załamane uszy.
- Mocno opadająca linia grzbietu.
- Ogon zakręcony w kółko, zniekształcony, haczykowaty, noszony ponad grzbietem.
- Włos okrywowy jedwabisty lub miękki, wełnisty, kędzierzawy, nie dość zwarty, długi włos bez podszerstka.
- Wyraźny żółty lub płowy nalot na końcach uszu, grzbiecie i górnej stronie ogona.
- Wyraźna lękliwość lub agresja.
- Oko (jedno lub obydwa) niebieskie, oczy wypukłe.
- Entropium lub ektropium.
- Przodozgryz lub tyłozgryz, krzywe szczęki.
- Zupełny brak pigmentu na nosie, wargach i powiekach.
- Zupełny brak pigmentacji skóry i opuszek łap.
- Albinizm.
Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.